ΤΙ ΚΑΝΕΙ Ο ΑΓΑΠΙΟΣ ΤΩΡΑ;

Χτες το βράδυ είδα τον ήρωα μου. Είχα καιρό να τον δω. Οδηγούσα σε δρόμους που παλιά τον συναντούσα και όπως τότε έτσι και τώρα τον συνάντησα. Δεν ήταν μόνος, ούτε απομονωμένος. Ήταν ήρεμος και έδειχνε χαρούμενος.
Αν με ρώταγε κάποιος χρόνια πίσω τι θα επιθυμούσα για τον Αγάπιο, η απάντηση θα ήταν η εικόνα που αντίκρισα χτες.
Καθόταν σε ένα παγκάκι που μοιραζόταν με  φίλους του. Συζητούσαν, κάνανε πλάκες. Εγώ τους φωτογράφιζα στη μνήμη μου. Είχα τεντώσει τ' αυτιά μου και άκουγα τις κουβέντες τους. Και ήταν τόσο έντονο για ακόμα μία φορά ένα πιστεύω που έχει παίξει πρωταρχική σημασία στη ζωή μου. Πώς όλοι είμαστε διαφορετικοί και ίσοι μεταξύ μας. Η απόδειξη ήταν για ακόμα μία φορά ολοφάνερη.

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΑ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ 2011

2 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου. Μια μέρα γιορτινή, χρόνια τώρα. Αυτή τη μέρα έχει επιλέξει και ο Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (Ελληνικό Τμήμα της IBBY) να βραβεύσει τα βιβλία της εκδοτικής χρονιάς που πέρασε.
Ανάμεσα σε αυτά και το βιβλίο "Δεν είμαι τέρας, σου λέω!" Η τιμή και η χαρά μεγάλη. Ανεβαίνω για να παραλάβω τον έπαινο. Θέλω τόσα να πω, αλλά λέω ελάχιστα. Ανάμεσα σε αυτά πώς σήμερα-χτες δηλαδή- είναι και η Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού. Σύμπτωση; Ο ήρωας του βιβλίου- ο Αγάπιος- είναι ένα παιδί με σύνδρομο Άσπεργκερ, ένα σύνδρομο που ανήκει στο ευρύ φάσμα του αυτισμού.
Είναι όμορφο να βραβεύεσαι! Αλλά το βραβείο αυτό δεν είναι δικό μου. Ή μάλλον -για να κρατήσω κάτι και εγώ-το βραβείο αυτό δεν ανήκει μόνο σε  μένα. Ανήκει σε πολλούς.
Έτσι συνήθως γίνεται. Ο συγγραφέας είναι η φωνή που ακούγεται. Αυτή που εκφράζεται μέσα από τη γραφή. Ζει ο ίδιος μαζί με ένα σωρό κόσμο γύρω του τέτοιες καταστάσεις που δεν μπορούν να τον αφήσουν ανεπηρέαστο.
 Χαίρομαι ιδιαίτερα που η εμπειρία και ύστερα η γνώση με οδήγησε να γράψω αυτό το βιβλίο. Ακόμα χαίρομαι περισσότερο που ήταν ο λόγος για αρκετούς ανθρώπους να γνωρίσουν το σύνδρομο, έστω και με τη μορφή ενός βιβλίου παιδικής λογοτεχνίας. Η χαρά όμως είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν βλέπω αυτό το βιβλίο να γίνεται η αφορμή τα παιδιά να γνωρίσουν και να αποδεχτούν τον εαυτό τους, όπως θα ήθελαν να τους γνωρίσουν και να τους αποδεχτούν οι άλλοι.


'Ένα αρνητικό χαρακτηριστικό που έχω είναι ότι πάντα βγάζω πολύ γρήγορα συμπεράσματα. Εδώ και πολύ καιρό προσπαθώ να το κόψω" μαθήτρια Ε΄τάξης στα πλαίσια παρουσίασης του βιβλίου στη χτεσινή παγκόσμια ημέρα

http://www.tovima.gr/culture/article/?aid=451692