Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

ΟΛΟΙ ΜΟΥ ΟΙ ΑΓΑΠΙΟΙ

Ξεφυλλίζοντας το ημερολόγιο των παρουσιάσεων της χρονιάς που πέρασε, συνηδειτοποίησα πως στις περισσότερες από αυτές, υπήρχε και ένας Αγάπιος. Ο λόγος για τον οποίο με καλούσαν -συνήθως-σε ένα σχολείο, ήταν στο να βοηθήσω στην κατανόηση και αποδοχή του παιδιού με σύνδρομο Άσπεργκερ.
Να τώρα, αυτή τη στιγμή, μου έρχονται στο νου, ένα ένα τα σχολεία που επισκέφθηκα. Είναι πράγματι παρήγορο να βλέπεις με πόσο ενδιαφέρον δάσκαλοι προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο για όλους τους μαθητές τους. Γιατί αυτό δεν έχει να κάνει με το κατά πόσο αποδεχόμαστε έναν άνθρωπο διαφορετικό από εμάς, αλλά με το ότι μέσα από την κατανόηση της διαφορετικότητας μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας.
Έτσι λοιπόν πέρασε η χρονιά των παρουσιάσεων. Με Αγάπιους μικρούς και Αγάπιους πιο μεγάλους. Με συμμαθητές τους που ήθελαν να μάθουν περισσότερα. Να εκφράσουν τα δικά τους  προβλήματα και να μιλήσουν για τα δικά τους ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Με δασκάλους που στέκονται κοντά σε όλους τους μαθητές τους. Αλλά και με γονείς που στηρίζουν και αποδέχονται τα παιδιά τους όχι σαν κάτι διαφορετικό, αλλά σαν κάτι ξεχωριστό.



Η φωτογραφία έχει αναρτηθεί με την άδεια της μητέρας του παιδιού.
 Βιβλιοπωλείο Πάργα-Λευκωσία


                                                  162ο Δημοτικό Αθηνών


4ο Δημοτικό Χαλανδρίου


ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!


* Οι φωτογραφίες των παρουσιάσεων, μπορούν να περιμένουν λίγο ακόμη....